Ήταν για πολλούς ένα όνειρο ετών....
Κάποια κρυφή επιθυμία στην άσβεστη φλόγα της ελπίδας...
Ένας καημός,και μία αλλοτινή ανάμνηση λες και από άλλο κόσμο...
Το μικρό μας ταξίδι στη γη των προγόνων από αρκετούς στο χωριό,
ήταν γεμάτο φυσικά από συγκίνηση και ανάμεικτα συναισθήματα...
Επισκεφθήκαμε σήμερα λοιπόν τα χωριά από απέναντι....Είδαμε
πολλά που οι θύμησες κάνανε κάποιους να δακρύσουν...Οι άνθρωποι
που μας υποδέχθηκαν φιλικοί και συνεργάσιμοι,άλωστε και αυτοί ήταν πρόσφυγες!Τέλος,ζητώ συγνώμη για το δραματικό τόνο της αφήγησης!