Σίγουρα όλοι έχουμε να θυμηθούμε κάτι από τα παιδικά μας χρόνια στο χωριό...Τότε που το παιχνίδι,η βόλτα,και η διασκέδαση ήταν μία καθημερινότητα χωρίς να το απαιτούμε και να ψάχνουμε ελεύθερο χρόνο για να τα κάνουμε!
Δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα για να βρέθουμε όλοι μας,και παρόλα αυτά κάθε μέρα ξέραμε πού θα βρούμε τον καθένα ή το πολυ πολύ μία δυνατή φωνή έξω από το σπίτι του και αυτό ήταν!
Είχαμε όλοι το ποδήλατο -και χωρίς κράνος- για τις ατέλειωτες βόλτες αλλά και για τις επισκέψεις σε απαγορευμένους τόπους π.χ. το ποτάμι,όπως και για το περίφημο κυνηγιτό με τα ποδήλατα!
Όταν πάλι χτυπούσαμε στο παιχνίδι και στις ''τούμπες''με τα ποδήλατα δεν βάζαμε όπως σήμερα γάζες,αυτοκόλλητα,κρέμες,σιρόπια....Λίγο ιώδιο και σουφλαμιδόσκονη αν υπήρχε μάλιστα ή απλά τίποτα!
Κανένας μας δεν είχε το κανονικό του όνομα....όλοι μας φωνάζαμε τον καθένα με το παρατσούκλι του το οποίο ήταν άμεσα αναγνωρίσημο και του έβγαινε σε μία στιγμή!
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Το χειμώνα τα σκι με τσουβάλι και άχυρο ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες μας! (Αθάνατη κατηφόρα της εκκλησίας)
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Στο σχολείο του χωριού κάθε τάξη είχε και στην εποπτεία της ένα μέρος του κήπου!Αξέχαστο!!
Οι ομηρικοί καυγάδες και τα μαλώματα στο ποδόσφαιρο ήταν σε ημερήσια διάταξη,όταν μάλιστα είχαμε αγώνα champions League(Ντόπιοι - Πρόσφυγες) ο παρατηρήτης του αγώνα θα είχε να γράψει σελίδες με τα αντικείμενα μέσα στον αγωνιστικό χώρο!!
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία μικρή γεύση από αλλοτινές εποχές,όχι πολύ μακρινές χρονικά αλλά χαοτικά διαφορετικές από το σήμερα!
Καταθέστε δικές σας ιστορίες και θύμησες ή πείτε τι άλλο θα θέλατε να θυμηθεί ο καθένας μας από τον καιρό εκείνο...!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου