Κηδεύτηκε σήμερα στο νεκροταφείο του χωριού ο Γκιαουρίδης Χρήστος του Παναγιώτη και της Ελένης ετών 79 μόνιμος κάτοικος Κουφοβούνου . Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
2 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Γκιαουρίδης Χρήστος του Παναγιώτη και της Ελένης μόνιμος κάτοικος Κουφοβούνου ετών 79 .
Είναι δύσκολο να περιγράψεις ένα άνθρωπο σαν τον παππού μου σε λίγες γραμμές . Πέρα από τον πόνο και την στεναχώρια που αισθανόμαστε όλοι στην οικογενεία μου θεωρώ πως πρέπει να γραφούν ακόμη μερικές γραμμές για τον αγαπημένο μου παππού . Ο Γκιαουρίδηε Χρήστος ήταν υποστηρικτής , συμβουλος και πραγματικός δάσκαλος της ζωής σε όλους μας ,στη σύζυγό του , στα παιδιά του , στα εγγόνια ,ακόμη και στα δυσσέγγονα του. Πάντα έμπαινε μπροστά στα δύσκολα και έδινε δύναμη σε όλους μας .Πάντα είχε να πει μια καλή κουβέντα όταν την χρειαζόσουνα .Δυστυχώς η ασθενεία που τον ταλαιπώρησε τα τελευταία δύο χρόνια τον νίκησε .Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις τον άνθρωπό σου να περνά όλες αυτές τις θεραπείες στα νοσοκομεία , να ελπίζεις και στο τέλος να έρχεται το απρόσμενο . Μέχρι το τέλος μας έδινε κουράγιο αντί να του δίνουμε εμείς , προσπαθούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που θα ακολουθούσε , αλλά όλοι μας το αρνιομασταν πεισματικά . Ακόμη δεν έχω αποφασίσει τι είναι καλύτερο να ζούσε και να ταλαιπωριότανε όπως έλεγε στα νοσοκομεία και στις θεραπείες ή που τον χάσαμε και ήδη μας λείπει και δεν θα ξεπεράσουμε την απωλειά του . Παππού ελπίζω όπου και να είσε να μας βλέπεις και να μας προσέχεις όπως έκανες πάντα !!!! Εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ .
Εκ μέρος όλων σας ευχαριστούμε για τα λόγια που γράψατε για τον παππού σας και ευχόμαστε ειλικρινά οι όμορφες θύμησες από τη ζωή του να τον συνοδεύουν στο μακρύ ταξίδι του...Αιωνία του η μνήμη.
2 σχόλια:
Γκιαουρίδης Χρήστος του Παναγιώτη και της Ελένης μόνιμος κάτοικος Κουφοβούνου ετών 79 .
Είναι δύσκολο να περιγράψεις ένα άνθρωπο σαν τον παππού μου σε λίγες γραμμές . Πέρα από τον πόνο και την στεναχώρια που αισθανόμαστε όλοι στην οικογενεία μου θεωρώ πως πρέπει να γραφούν ακόμη μερικές γραμμές για τον αγαπημένο μου παππού . Ο Γκιαουρίδηε Χρήστος ήταν υποστηρικτής , συμβουλος και πραγματικός δάσκαλος της ζωής σε όλους μας ,στη σύζυγό του , στα παιδιά του , στα εγγόνια ,ακόμη και στα δυσσέγγονα του. Πάντα έμπαινε μπροστά στα δύσκολα και έδινε δύναμη σε όλους μας .Πάντα είχε να πει μια καλή κουβέντα όταν την χρειαζόσουνα .Δυστυχώς η ασθενεία που τον ταλαιπώρησε τα τελευταία δύο χρόνια τον νίκησε .Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις τον άνθρωπό σου να περνά όλες αυτές τις θεραπείες στα νοσοκομεία , να ελπίζεις και στο τέλος να έρχεται το απρόσμενο . Μέχρι το τέλος μας έδινε κουράγιο αντί να του δίνουμε εμείς , προσπαθούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που θα ακολουθούσε , αλλά όλοι μας το αρνιομασταν πεισματικά . Ακόμη δεν έχω αποφασίσει τι είναι καλύτερο να ζούσε και να ταλαιπωριότανε όπως έλεγε στα νοσοκομεία και στις θεραπείες ή που τον χάσαμε και ήδη μας λείπει και δεν θα ξεπεράσουμε την απωλειά του .
Παππού ελπίζω όπου και να είσε να μας βλέπεις και να μας προσέχεις όπως έκανες πάντα !!!!
Εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ .
Εκ μέρος όλων σας ευχαριστούμε για τα λόγια που γράψατε για τον παππού σας και ευχόμαστε ειλικρινά οι όμορφες θύμησες από τη ζωή του να τον συνοδεύουν στο μακρύ ταξίδι του...Αιωνία του η μνήμη.
Δημοσίευση σχολίου