Σπήλαιο Κουφοβούνου "Βούβα"

Το σπήλαιο «Βούβα»
Ανάμεσα στο Διδυμότειχο και στο χωριό Κουφόβουνο που βρίσκεται στα δυτικά του, ερευνήθηκε στα 1962 από πενταμελή ομάδα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας με επικεφαλή τον Α. Βραχιολίδη ένα ακόμη σπήλαιο που εμφανίζει αρκετά χαρακτηριστικά κοινά με εκείνο της ακρόπολης. Έχει όμως επιπλέον ξεχωριστό αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Η είσοδός του βρίσκεται πάνω στην οδική αρτηρία, απέναντι από το λατομείο και 10 μέτρα περίπου ψηλότερα από το επίπεδο του δρόμου. Το χαμηλό αλλά αρκετά φαρδύ στόμιο – στη βόρεια απότομη παρειά του ομώνυμου ασβεστολιθικού λόφου – οδηγεί αμέσως στην πρώτη αίθουσα, με εντυπωσιακές πραγματικά διαστάσεις, αρκετό ύψος και επίπεδο δάπεδο σε όλη της σχεδόν την έκταση. Το έδαφος σκεπάζεται σήμερα από παχύ στρώμα στάχτης, αποτέλεσμα της φωτιάς που τόσα χρόνια ανάβουν οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, βρίσκοντας καταφύγιο στο εσωτερικό της σπηλιάς για τους ίδιους και τα κοπάδια τους. Δύο στενές δίοδοι οδηγούν στα βαθύτερα σημεία της που έχουν γίνει απανειλημμένα αφορμή θρύλων για σύνδεση της «Βούβας» με το «Κάστρο» του Διδυμοτείχου ή ακόμα και με το Σουφλί. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα μπορεί κανείς να δει σταλακτίτες και σταλαγμίτες μεγάλων διαστάσεων που βαθύτερα πολλαπλασιάζονται και αποτελούν μοναδικό θέαμα για τον επισκέπτη. Το γεγονός πάντως ότι το σπήλαιο δεν έχει μέχρι τώρα αξιοποιηθεί και δεν είναι, προς το παρόν, επισκέψιμο, κάνει ιδιαίτερα δύσκολη την πορεία στο εσωτερικό του, λόγω της μικρής περιεκτικότητας σε οξυγόνο, του ανώμαλλου σε πολλά σημεία εδάφους και των επικίνδυνων χασμάτων που ανοίγονται συχνά στο δάπεδο. Σύμφωνα με τις προκαταρκτικές ανακοινώσεις της αποστολής του 1962, η συνολική του έκταση δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια λόγω του σχεδίου του που χαρακτηρίζεται από μεγάλο αριθμό διαδρόμων και εξαιρετικά δαιδαλώδη κάτοψη αλλά και επειδή δεν εξερευνήθηκε σε όλο του το βάθος.

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ η ανάγκη αξιοποίησης του συγκεκριμένου χώρου και η τοποθέτηση του στους τουριστικούς οδηγούς αναλόγων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων!

Άλλη μία αρχή...

Έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας από τον τόπο μου (Διδυμότειχο) εδώ και τρείς μήνες πλέον βρίσκομαι και πάλι εδώ αυτη τη φορά για πάντα...Έχοντας νιώσει όμως πόλλες φορές την εμπειρία της πτήσης μέσα απο την αερολέσχη της Φλώρινας,και επισκέπτοντας διάφορες αλλες αερολέσχες καλιεργησα μέσα μου το αεροπορικό αυτο στοιχείο και μάλιστα είδα οτι πέρα από ενα λατρευτό χόμπυ και αποδραστικη απόλαυση,αποτελεί και έναν απο τους κύριους παράγοντες ανάπτυξης ενός τόπου αλλά και σημείο αναφοράς για οπιεσδήποτε μελοντικες εξελιξεις.
Έτσι λοιπον φανατικος λάτρεις χρόνια τώρα των αεροπορικών θεμάτων δεν μπορούσα να μην φανταστω όλα τα παραπάνω ότι θα έπρεπε να γίνουν και στον τόπο μου και μάλιστα με το παραπάνω καθως όλες οι αποστάσεις απο τα υπόλοιπα σημεια της χώρας μας είναι μακρινες,και το αεροπορικο μέσο έπρεπε να είναι ευρέως διαδεδομένο.Αυτο βέβαια απο μόνο του αποτελεί και ενδιαφέρον τόπος προορισμου για πανελλήνιες επισκέψεις αεροσκαφών αλλά και διοργάνωση αγώνων με συμετοχή ξένων κρατών λόγω της γειτνίασης αυτών.Το σημείο δε που γεωγραφικα κατέχει η πόλη του διδ/χου αποτελεί και μάλιστα ολοένα και περισσοτερο αεροπορικό δέλεαρ καθώς βρίσκεται πάνω στο σταυροδρόμι εθνών,πολιτισμών,και θρησκειών.Η αερολέσχη είναι το φυτώριο οραματικων ανθρώπων όπου το μερακι μετουσιώνεται σε πρόοδο,και το άθλημα γίνεται οικοδεσπότης της ανάπτυξης λόγου του ανθρωποκεντρικού του χαρακτήρα.
'Eψαξα να βρω τι απέγινε εκείνο το παλιο και εγκατελειμένο στρατιωτικό αερ/μιο..Τελικά ο καιρός και η αδιαφορία άγγιξαν με το παραπάνω το μέρος..Πικράθηκα..Στεναχωρέθηκα..Νευρίασα...Πήρα την απόφαση να κάνω ότι μπορώ,ότι περνάει απο το χέρι μου. Η βοήθεια σχεδόν μηδαμινή αν εξαιρέσουμε μερικούς που με γνώριζαν,και ήξεραν την "τρέλα"μου με το αεροπλάνο...Διακαής πόθος..Ονειρική εικόνα...Ουτοπική σκέψη το αεροδρόμιο αυτο να είναι "αληθινό αεροδρόμιο",γεμάτο αεροπορικό θόρυβο,χρώματα,και ανάμεσα στον κόσμο παιδικά χαμόγελα΄πίσω απο τις μορφές των αεροπλάνων...Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί στην Ελλάδα με αερολέσχες,αεροπορικά σωματεία και γενικά με τα αεροπορικά δρώμενα,θα μου έλεγε πως αυτό που ονειρέυομαι ειναι απλά ενα...όνειρο...Και τα όνειρα ειναι ποτέ δεν ειναι πραγματικότητα...

Φυσικά αυτο δεν θα μείνει ετσι ...το γνωρίζω ποσο δύσκολο είναι αλλα δικαίωμα στο όνειρο έχουμε όλοι και η απόφαση πάρθηκε...

ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΕΡΟΛΕΣΧΗ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ!!!

Οι προσπάθειες θα ξεκινησουν σύντομα και οι φίλοι με διορατικότητα,αισιοδοξία,πρωτοποριακότητα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε στην περιοχή μας το έναυσμα για ένα καινούριο και πολλα υποσχόμενο χώρο με δραστηριότητες πρωτοπόρες για τον τόπο και την ανάπτυξη της περιοχής μας!